Goltz (Golcz) Henryk h. własnego (1720–ok. 1780), generał wojsk kor., pisał się z Gulczewa. Syn Henryka, starosty wałeckiego, i Jadwigi Marianny Dorpowskiej. Ur. 1 VII. Służył zrazu w wojsku saskim, w regimencie karabinierów, najpierw jako porucznik, potem rotmistrz. W r. 1754 był generałem majorem wojsk koronnych i komendantem regimentu pieszego im. królewicza. Z wojska niedługo potem wziął dymisję, ale tytułu generalskiego używał i nadal. Podpisał 24 III 1767 r. manifest zgromadzonych w Toruniu dysydentów. W konfederacji toruńskiej, w której tak czynni byli jego bracia: Jerzy Wilhelm i August Stanisław, większej roli nie odegrał. W r. 1768 nabył starostwo białoborskie. Po przejęciu dóbr królewskich na rzecz skarbu pruskiego otrzymał 14 000 tal. odszkodowania. Żył jeszcze 29 IV 1780 r. Pierwszą jego żoną była Józefina de la Haye, zmarła w Gdańsku w październiku 1755 r. Z niej był syn Karol Henryk Bogusław i córka Józefina, żona porucznika Krockowa. Z drugiego małżeństwa pozostał syn Franciszek Otton.
Boniecki; Czaplewski P., Senatorowie świeccy, podskarbiowie i starostowie Prus Król., Tor. 1921; – Goltz F., Nachrichten über die Familie der Grafen u. Freiherrn v. d. Goltz, Strasburg 1885; Kraushar A., Książę Repnin a Polska, W. 1900 I 374.
Włodzimierz Dworzaczek